კრისტინ ჩაბაკი / ამერიკელი ტელეწამყვანი, რომელმაც პირდაპირ ეთერში მოიკლა თავი

კრისტინ ჩაბაკი (Christine Chubbuck) იყო ამერიკელი ტელეწამყვანი და რეპორტიორი, რომელმაც 1974 წლის 15 ივლისს, პირდაპირ ეთერში მოიკლა თავი. ის პირველი ადამიანია ისტორიაში, რომელმაც ეს გააკეთა. ეს მოხდა ფლორიდაში, WXLT-TV-ის შოუ “Suncoast Digest”-ის ეთერში. მისი ეს ქმედება შევიდა ისტორიაში, როგორც ტრაგიკული და უპრეცედენტო შემთხვევა სატელევიზიო მაუწყებლობაში.

კრისტინ ჩაბაკის თვითმკვლელობა მრავალი რთული და ღრმა პირადი პრობლემების შედეგი იყო, რომლებიც მას წლების განმავლობაში აწუხებდა. ეს არ იყო ერთი კონკრეტული მოვლენის შედეგი, არამედ ფაქტორების ერთობლიობა, რომელმაც ის უკიდურეს ზომამდე მიიყვანა: კრისტინი ძალიან წუხდა იმის გამო, რომ 30 წლის ასაკთან ახლოს არ ჰყავდა მუდმივი პარტნიორი. მისი დედამ მოგვიანებით თქვა: “მისი თვითმკვლელობა უბრალოდ იმიტომ მოხდა, რომ მისი პირადი ცხოვრება საკმარისი არ იყო.” ის კოლეგებთან საუბარში ხშირად გამოხატავდა სირცხვილს და მწუხარებას იმის გამო, რომ ამ ასაკში ჯერ კიდევ ქალწული იყო და იშვიათად დადიოდა პაემნებზე. მიუხედავად იმისა, რომ სურდა მეგობრების შეძენა, კოლეგები ამბობდნენ, რომ ის ხშირად იყო უხეში და თავდაცვითი, რაც ართულებდა მასთან დაახლოებას. მას ჰქონდა მცდელობა დაახლოებოდა ერთ კოლეგას, მაგრამ უპასუხო სიყვარული კოლეგის მიმართ, კიდევ უფრო გაამძაფრა მისი მტკივნეული მარტოობის განცდა.

მას ჰქონდა მძიმე დეპრესია და სუიციდური მიდრეკილება, 1970 წელს მას უკვე ჰქონდა მცდელობა, თავი მოეკლა მედიკამენტების ჭარბი დოზით.

კრისტინი მუშაობდა ტელეწამყვანად შოუში, სადაც ხშირად უწევდა მძიმე, “სისხლიანი” ამბების გაშუქება (“If it bleeds, it leads” – “თუ სისხლია, ის ლიდერობს”). კრისტინი ამჯობინებდა უფრო სოციალურ, ადამიანურ და საზოგადოებრივ თემებზე მუშაობას, მაგრამ მისი ხელმძღვანელობა მას მუდმივად ავალდებულებდა “სისხლიანი” ამბების ძიებას.

მიუხედავად იმისა, რომ მუშაობდა, კარიერული წინსვლის ნაკლებობა, შესაძლოა, კიდევ უფრო ზრდიდა მის იმედგაცრუებას და საკუთარი თავის უარყოფით აღქმას.

30 წლის ასაკთან მიახლოება, მარტოობის განცდა და საკუთარი თავის აღქმა, როგორც წარუმატებლის პირად ცხოვრებაში, იყო კატალიზატორი, რომელმაც საბოლოოდ მიიყვანა სასოწარკვეთამდე.

კრისტინ ჩაბაკისთვის, დეპრესია, მარტოობისა და წარუმატებლობის განცდა მისი პირადი ცხოვრების გამო, ისეთ მძიმე ტვირთად იქცა, რომ მან საზოგადოებრივი თავის მოკვლა გადაწყვიტა, რაც მინიშნება იყო იმ ტრაგედიაზე, რომელსაც ის მარტო უმკლავდებოდა.

თვითმკვლელობის წინ, პირდაპირ ეთერში, კრისტინ ჩაბაკმა თქვა: “ხაზის 39-ის შესაბამისად, რწმენის პოლიტიკის შენარჩუნების მიზნით, და აჩვენოს სისხლი და ნაწლავები (‘blood and guts’) მთელი ფერადი დიდებით, თქვენ იხილავთ კიდევ ერთ ექსკლუზიურს, თვითმკვლელობის მცდელობას.” ის მიმართავდა მის არხზე (და ზოგადად, საინფორმაციო მაუწყებლობაში) გამეფებულ ტენდენციას, რომელიც ცნობილია ფრაზით “If it bleeds, it leads” (თუ სისხლია, ის ლიდერობს). ეს გულისხმობს იმას, რომ ახალი ამბების რედაქტორები და მენეჯერები უპირატესობას ანიჭებდნენ სკანდალურ, ძალადობრივ და შოკისმომგვრელ მასალას (როგორიცაა უბედური შემთხვევები, დანაშაული), რადგან ეს მაღალ რეიტინგს იძლეოდა. მისი ეს ქმედება, რომელიც დაანონსდა, როგორც “თვითმკვლელობის მცდელობის ექსკლუზიური გაშუქება,” იყო უკიდურესად სარკასტული პროტესტი ამ პოლიტიკის მიმართ. მან თავისი პირადი ტრაგედია (თვითმკვლელობა) მიუსადაგა იმ სისხლიანი ამბების კატეგორიას, რომელსაც არხი ასე ხარბად ეძებდა. მან თითქოს უთხრა მათ: “თქვენ გინდოდათ შოკისმომგვრელი ექსკლუზივი? აი, ინებეთ ჩემი პირადი ტკივილი, რომელიც თქვენს მოთხოვნებს აკმაყოფილებს.”

კრისტინ ჩაბაკის შემთხვევაში, ღრმა დეპრესიამ და ემოციურმა იზოლაციამ შექმნა ფონი, ხოლო სატელევიზიო არხის რეიტინგის წყურვილის კრიტიკამ მას მისცა პლატფორმა და მოტივი, რომ თავისი სიკვდილი ექცია საჯარო მანიფესტად. ის სამწუხაროდ გახდა არა მხოლოდ დეპრესიის მსხვერპლი, არამედ სიმბოლო იმისა, თუ რა შეიძლება მოჰყვეს რეიტინგის უპირატესობას ეთიკასა და ადამიანურ ღირებულებებთან მიმართებაში.

ამ ტრაგიკულ ამბავზე გადაღებულია ფილმი. ის ასახავს 1974 წლის ფლორიდის მოვლენებს და ფოკუსირებულია კრისტინ ჩაბაკის ბოლო დღეებზე, მის ბრძოლაზე ღრმა დეპრესიასთან, პირად იმედგაცრუებებთან და კარიერულ კრიზისთან, რაც რეიტინგებზე ორიენტირებული სატელევიზიო პოლიტიკის ფონზე ვითარდება.